Historia da Orientación:
VIVES (XVI)
Recomendar ao alumnado estudios
según exigencias y problemas
CASTIGLIONE (XVI)
Necesidade de preceptores que instruisen e aconsellaran ao
alumnado
HUARTE DE SAN JUAN (XVI)
Axudar e orientar á elección de estudios e profesións
SÓCRATES, PLATÓN,
ARISTÓTELES
A orientación debe promover o coñecemento de si mesmo
García Hoz (1982)
Yela (1983)
Solé (1998)
Entendese a Orientación como
actividade esencial do sistema
Educativo
Gaña importancia en España a
finais do S.XX
Davis L. B.
Blomflied
Proponse un sistema de
Orientación que se adapte ao
currículo e que forme ao
profesorado.
Impulsase o avance da
Associaton for Supervision and
Currículo Development (ASCD) e
institucionalizase.
Brewer (1932)
Orientación como unha actividade formal.
COMENIO (XVI)
Debemos enseñar o que alumno é capaz de aprender
ROUSSEAU (XVIII)
Fala da INTERVENCIÓN PEDAGÓXICA do profesorado
DECROLY (XIX)
O progreso do alumnado depende da orientación e dos métodos de enseñanza
VIGOTSKY (XIX)
O profesor debe provocar no
alumnado avances
PIAGET (XIX)
Afirma que é necesario ADAPTAR contidos, secuencias e nivel ás LEIS de DESENVOLVEMENTO MENTAL
Weaver (1904)
Centra o seu interés en alumnos de
clase social baixa.
Folleto
Choosing a
Carrear 1906
Editouse para
institucionalizar a Orientación Profesional
Parsons (1908)
Atendeu as familias do éxodo rural da 1º Guerra Mundial.
Vocational
Guidance y
Orientación
Profesional (1909)
A Orientación entendíase
como un servizo privado.
Jesse B
Davis
Weatley W.
Dewey J. Principios do S.XX
Incorporaron a Orientación no
currículo das escolas públicas.
Kelly (1914) y
Proctor (1925)
Entendese que o especialista de
Orientación na escola ten que
ser axeno o corpo docente.
Counselling (1931): entendendoo como
a atención individualizada a alumnos/as ao longo de toda a escolarización.